WRR (1) adviseert: Voer een 'Basisrelatie' in!

Vandaag kwam de Wetenschappelijke Raad voor het Regeringsbeleid (WRR) met een nieuw rapport, getiteld 'Een betere partnerrelatie, de nieuwe maatschappelijke opdracht'. In een degelijk onderbouwd betoog van bijna driehonderd pagina's wordt door de WRR geconstateerd dat de partnerrelaties in ons land onder druk staan. De WRR wijt dat met name aan drie ontwikkelingen:

- de technologisering van relaties, via seksrobots en internetdating;

- de flexibilisering van relaties, in de vorm van korte opeenvolgende vluchtige relaties;

- de veeleisendheid van relaties, we moeten ons steeds meer inspannen om onze partner tevreden te stellen.

Deze ontwikkelingen hebben gevolgen voor het aantal beschikbare relaties en voor de vraag wie er (nog) voor een relatie in aanmerking komt, maar ook voor de kwaliteit van de relaties. Daarom stelt de WRR die kwaliteit centraal in zijn rapport. Het hebben van een relatie is namelijk goed, zowel voor het inkomen en het zelfrespect van individuen als voor de samenleving. Maar dit geldt vooral als de relatie ook een goede relatie is.

Wij zijn het van harte eens met de WRR en beter dan te proberen om het rapport in onze woorden te vertalen geven we hieronder een citaat eruit, dat de kern goed weergeeft:

Een goede partnerrelatie is grip hebben

Wat is een goede partnerrelatie? Uit de wetenschappelijke literatuur destilleren we drie belangrijke condities voor een goede partnerrelatie; condities die goed passen bij de aard van de Nederlanders en bij de wensen en verwachtingen van mensen in de samenleving.
1. Grip op geld. Een goede partnerrelatie is een relatie die voldoende (financiële) zekerheid oplevert, ook in verhouding tot anderen en op de lange termijn.
2. Grip op de relatie. Een goede partnerrelatie is een relatie met een zekere individuele vrijheid, waarbij een beroep wordt gedaan op onze capaciteiten en goede sociale contacten worden onderhouden.
3. Grip op het leven. Een goede partnerrelatie is een relatie met voldoende tijd en ruimte voor zorgtaken en hobby's.

Grip op geld, grip op de relatie en grip op het leven zijn alle drie noodzakelijk voor een goede partnerrelatie. Als hieraan niet wordt voldaan, is dit nadelig voor het individu en voor zijn of haar gezin, en kan dit leiden tot hoge maatschappelijke kosten.

Goede partnerrelaties vergroten het welzijn en de gezondheid van mensen en hun betrokkenheid, en dit draagt bij aan goed functionerende, stabiele gezinnen. Goede partnerrelaties dragen er ook aan bij dat mensen langer kunnen doorwerken en dat de kosten van de gezondheidzorg beperkt blijven. En goede partnerrelaties voor iedereen is tot slot beter voor de sociale samenhang. Mensen zijn dan beter in staat zich te verbinden met de samenleving als geheel. Voor de sociale samenhang is het dus het beste als iedereen een goede partnerrelatie heeft.


Dat laatste (iedereen een goede relatie) is bepaald nog niet het geval. De WRR wijst erop dat ongeveer 1 miljoen mensen een relatie zouden willen en het ook aan zouden kunnen, maar er geen kunnen vinden. Daarnaast zijn er 1,6 miljoen mensen die in een relatie zitten die hen geen voldoening brengt.

Ondanks deze onthutsende cijfers investeert de Nederlandse overheid nauwelijks in actief relatiebeleid, ook in vergelijking met andere landen in Europa. En dat terwijl het hebben van een relatie enorm belangrijk is voor het welbevinden van mensen en voor de sociale samenhang in ons land. Als relaties psychologisch en sociaal zo belangrijk zijn, kunnen we mensen niet in de kou laten liggen. Het sluitstuk van het sociale overheidsbeleid zou daarom niet een uitkering voor een alleenstaande moeten zijn, maar een basisrelatie.

Na die veelbelovende analyse waren wij uiteraard zeer benieuwd naar de uitwerking van de oplossing. Hoe gaat zo'n 'basisrelatie' eruit zien, is die relatie voor onbepaalde tijd of moeten we -net als nu- blijven zoeken naar een betere? En hoe komen we aan zo'n basisrelatie, wordt die ons aangeboden of moeten we zelf op zoek? En als we er geen vinden, raken we dan onze alleenstaandenuitkering kwijt?

De WRR zegt daarover alleen, in het modieuze consultantsjargon, dat erop 'ingezet' moet worden. De basisrelatie moet volgens de WRR niet gericht zijn op doorstroming, maar gericht op andere doelen, zoals welbevinden, sociale contacten, erbij horen, gezondheidswinst en zelfrespect.

Allemaal goed en wel, maar hoe zit het met de seks?