De discussie over een basisinkomen, een
hoopvol toekomstperspectief en de enige uitweg uit een economisch
doemscenario, wordt vakkundig om zeep geholpen door een
monsterverbond van voor- en tegenstanders.
De voorstanders doen er alles aan om
het idee te promoten: ze hebben er een vereniging voor opgericht, een
petitie voor georganiseerd en kamerlid Norbert Klein heeft er zelfs
een initiatiefnota over ingediend. Al deze voorstanders echter,
koppelen hun pleidooi voor een basisinkomen aan een volstrekt idioot,
onuitvoerbaar en zelfs gevaarlijk voorstel voor de invoering. Dat
voorstel komt erop neer dat het basisinkomen onmiddelijk moet worden
ingevoerd en dat het bedrag onmiddellijk op een niveau moet liggen
waar een mens van kan leven. Om dat te betalen moet onze bestaande
verzorgingsstaat onmiddellijk worden afgeschaft en het vrijkomende budget moet worden herverdeeld over alle burgers in de vorm
van een basisinkomen.
De bijstandsuitkering van de gescheiden moeder moet voor een deel naar de CEO en naar diens niet werkende echtgenote, zoiets.
De bijstandsuitkering van de gescheiden moeder moet voor een deel naar de CEO en naar diens niet werkende echtgenote, zoiets.
Dit soort pleidooien maakt het voor de
tegenstanders wel heel erg gemakkelijk om het voorstel af te
schieten. Minister Asscher heeft dat vorige maand gedaan met de
initiatiefnota van Norbert Klein. Hij had er maar twee A4-tjes voor
nodig en hij had nog gelijk ook.
Behalve dan, waar hij hardnekkig de
CPB-misvatting blijft ventileren dat een hogere arbeidsparticipatie
automatisch leidt tot meer werkgelegenheid, maar dat terzijde.
De tegenstanders maken er zich
uiteraard met een jantje-van-leiden vanaf. Ze richten zich op het
gemakkelijke doelwit van de volkomen idiote financiële onderbouwing
van de voorstellen, zonder de moeite te nemen om te onderzoeken of
het idee misschien toch het overwegen waard is. Er zijn namelijk erg
goede argumenten voor de stelling dat het basisinkomen om economische
redenen uiteindelijk onontkoombaar is en er zijn ook goede
alternatieven voor de financiering ervan.
Dat alles komt nu echter niet aan de
orde. Helaas.
De politiek gaat ondertussen rustig
door met het bestrijden van een nieuw economisch fenomeen met oude
vertrouwde maatregelen, die nog lijken te werken ook. Op de korte
termijn dan.
En ten koste van een verdere afbraak
van collectieve voorzieningen.
En de voorstanders van het
basisinkomen? Die gaan mokkend verder en komen niet op het idee dat
ze voor zichzelf het perspectief op 'gratis geld' moeten loslaten
teneinde het voor hun kinderen en kleinkinderen mogelijk te maken.
Onder het motto, zoals ze hier in Frankrijk zeggen: 'Après nous le
déluge!'.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten