In het zojuist verschenen rapport 'Een lang tekort; langdurige armoede in Nederland' van het Sociaal en
Cultureel Planbureau SCP, worden cijfers gegeven waarvoor een
welvarend land als het onze zich eigenlijk zou moeten schamen.
Zo blijkt dat tussen 2007 en 2013 het
aantal Nederlanders dat onder de armoedegrens leeft, is gestegen van
850.000 naar 1.250.000. En van dat laatste getal gaat het in ongeveer
de helft van de gevallen om langdurige armoede, door het SCP
gedefinieerd als drie jaar of langer.
Misschien nog opmerkelijker is, dat
inmiddels ruim de helft van deze langdurig armen een betaalde baan
heeft! Dit verschijnsel van 'working poor' kennen we al lang uit
andere landen, maar u dacht wellicht dat het in Nederland, met zijn goede
sociale vangnet, niet of nauwelijks zou voorkomen. Dat
valt dus tegen. Volgens het SCP bestaat de Nederlandse bevolking inmiddels voor
4% uit 'working poor'.
Het SCP rapport verschijnt op een
moment dat er langzaam wat meer aandacht komt voor een gegeven dat
volgens ons een van de belangrijkste oorzaken is van de aanhoudende
economische stagnatie, zo niet de allerbelangrijkste. Dat is de
achterblijvende loonontwikkeling en daardoor stagnerende koopkrachtige
vraag.
Een commentator als Robin Fransman
(Holland Financial Centre) roept dit al jaren, maar recentelijk heeft dit
pleidooi wat meer bijval gekregen.
Zo pleitte Klaas Knot, president van de Nederlandse Bank in de NRC voor hogere lonen en deden PvdA politici Agnes Jongerius en John Kerstens het in diezelfde krant ook.
Zo pleitte Klaas Knot, president van de Nederlandse Bank in de NRC voor hogere lonen en deden PvdA politici Agnes Jongerius en John Kerstens het in diezelfde krant ook.
Niet dat het gaat gebeuren natuurlijk,
maar dat de werkelijke oorzaak van de stagnatie (heel) langzaam wat
meer in de spotlights komt is in ieder geval een positieve ontwikkeling.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten