Het kabinet heeft geen meerderheid in
de Eerste Kamer. Om zijn belastingplannen aangenomen te krijgen is
Staatssecretaris Wiebes dus aangewezen op steun van oppositiepartijen
die hem in de Senaat aan een meerderheid kunnen helpen. Hij zou die
steun bijvoorbeeld kunnen krijgen van SGP, CU en SP, maar die vragen
daar een flinke prijs voor. Deze partijen willen namelijk via
schuiven met heffingskortingen de gezinnen met één kostwinner een
extraatje geven. Ze willen de individualisering in de
belastingheffing voor een stuk terugdraaien.
Dat is om allerlei redenen een slecht
idee, maar dit ter zijde.
Om zicht te krijgen op de effecten van
het SGP-CU-SP aanbod, in termen van werkgelegenheid, heeft Wiebes hun
voorstel laten beoordelen door het Centraal Planbureau. En dat
oordeel blijkt niet mals. Volgens het CPB kost de verhoging van de
'aanrechtsubsidie' maar liefst 42.000 banen! Dit betekent uiteraard dat de eisen van
SGP-CU-SP voor het kabinet onaanvaardbaar zijn.
Maar hoe weet het CPB eigenlijk dat het
voorstel van SGP cs zoveel banen kost? Op het eerste gezicht lijkt
het nogal onlogisch dat er banen verdwijnen alleen omdat een bepaalde
groep mensen een belastingvoordeeltje krijgt. Waarom zouden
werkgevers, die immers degenen zijn die de banen scheppen, zich door
deze fiscale maatregel geremd moeten voelen?
Welnu, het CPB weet dat ook niet. Het
CPB gelooft dat. Het CPB is er heilig van overtuigd dat er banen
ontstaan door het enkele feit dat mensen naar werk zoeken. Dat geloof
wordt door het CPB niet ontleend aan een heilig boek, maar aan een
heilig model, het zogenaamde MicroSimulatie-model ofwel 'MICSIM'. Daarover zegt
het CPB in zijn advies aan Wiebes:
“Onderzoek laat zien dat met name de
keuze om al dan niet te gaan werken gevoelig is voor financiële
prikkels.”
Dit is een weinig opzienbarende
conclusie. Als je mensen via fiscale ingrepen een deel van hun
besteedbare inkomen afpakt, gaat een aantal van hen op zoek naar compensatie in de vorm van inkomen uit (meer) werk. Dat voelt iedereen op zijn klompen wel aan. Volgens het
CPB geldt ook het omgekeerde:
“Dit (SGP
voorstel) verkleint het inkomensverschil tussen
werken en niet-werken. Dit maakt werken minder aantrekkelijker voor
minst verdienende partners.”
Waar het CPB in de
fout gaat, is bij de aanname dat als er meer mensen zoeken naar een
baan er dan ook automatisch meer banen worden geschapen. Dat is
natuurlijk niet zo. En het kan ook niet worden afgeleid uit hun
MICSIM model. Dat model zegt alleen maar iets over de invloed van
financiële prikkels op de arbeidsparticipatie. Dus de toe- of afname
van het aantal werkzoekenden. Over het ontstaan of verdwijnen van
banen kan het model geen voorspellingen doen.
Maar dat is voor
het CPB geen beletsel om met grote stelligheid te beweren dat het
voorstel van SGP cs 42.000 banen kost. De werkelijkheid is, dat op
basis van het model van het CPB alleen gezegd kan worden dat de
werkloosheid afneemt. Hetgeen zou kunnen betekenen dat er
kansen ontstaan voor 42.000 asielzoekers. Het is maar een
idee.
Eindelijk, waarom wordt dit niet door iedere zichzelf respecterende journalist onderkend en gepubliceerd.
BeantwoordenVerwijderen